Czym są rekolekcje ignacjańskie?
Autorem Ćwiczeń duchowych, bo taka jest oryginalna nazwa rekolekcji ignacjańskich, jest św. Ignacy Loyola (1491-1556), założyciel zakonu Jezuitów. Są one formą rekolekcji w całkowitym milczeniu. Uczą spotkania z Bogiem poprzez rozważanie Słowa Bożego zawartego w Piśmie Świętym. Są także ścieżką poznania i spotkania ze sobą samym. Zakładają, że do poznania Boga potrzebne jest poznanie siebie. I na odwrót: poznanie siebie prowadzi do poznania Boga. Rekolekcje ignacjańskie zostały oficjalnie zatwierdzone przez papieża Pawła III w 1548 roku.
Ćwiczenia Duchowe są szkołą modlitwy – zwłaszcza medytacyjnej i kontemplacyjnej – oraz okazją do uczenia się sztuki rozeznawania koniecznej do właściwego podejmowania decyzji i ich realizacji.
– wprowadzeń do osobistej modlitwy podawanych przez rekolekcjonistę
– osobistej modlitwy 3-4 razy dziennie po 45-60 min.
– rozmowy z osobą towarzyszącą: kapłanem, siostrą zakonną lub osobą świecką (20-25 min.)
– konferencji
– Eucharystii
– adoracji Najświętszego Sakramentu
– ignacjańskiego rachunku sumienia
Dla młodzieży w wieku od 18 do 26 lat proponujemy rekolekcje w dostosowanej formie, prowadzone przez SZKOŁĘ KONTAKTU Z BOGIEM
Warunki owocnego przeżycia Rekolekcji Ignacjańskich
Szczere pragnienie przeżycia Ćwiczeń z pobudek religijnych i dobrowolna decyzja uczestniczenia w takiej formie rekolekcji.
Przynajmniej wstępne praktykowanie przedłużonej codziennej modlitwy.
Umiejętność zauważania i analizowania własnych przeżyć, uczuć i poruszeń wewnętrznych oraz postawa otwartości i wolności w dzieleniu się nimi z kierownikiem duchowym.
Wewnętrzne skupienie i zachowanie całkowitego milczenia przez cały czas trwania rekolekcji.
Właściwe przeżycie rekolekcji domaga się pewnej dojrzałości i równowagi psychofizycznej, dlatego są one przeznaczone głównie dla osób pełnoletnich.
OPIS ETAPÓW:
Fundament Ćwiczeń Duchowych
Jest to pierwszy i niezbędny etap Ćwiczeń Duchowych, od których należy rozpocząć odprawianie rekolekcji. Fundament wprowadza w doświadczenie życia duchowego poprzez poznanie i praktykowanie różnych metod modlitwy, takich jak: medytacja ignacjańska, ignacjański rachunek sumienia. Ta forma rekolekcji wprowadza w doświadczenie przedłużonej, osobistej modlitwy i milczenia oraz rozmów z osobą towarzyszącą (kierownikiem duchowym – osobą duchowną lub świecką).
W czasie 5 dni rekolektant jest zaproszony do refleksji nad podstawą swej wiary, nad uświadomieniem sobie fundamentu swej relacji do Boga. Jest to spotkanie z miłością Boga, który pierwszy nas ukochał. Spotkanie to prowadzi do prawdziwego pokochania siebie, bliźniego i Boga. Jest to czas poświęcony także na pojednanie z sobą samym i akceptację swojego życia. Jest to pierwszy etap Rekolekcji Ignacjańskich, niezbędny dla podjęcia następujących po nim kolejnych tygodni.
I Tydzień – droga oczyszczenia
Droga oczyszczenia to wejście w pogłębioną refleksję nad podstawowym powołaniem człowieka do pełni człowieczeństwa, do więzi z Bogiem, z innymi ludźmi, z otaczającym światem. Umożliwia ono także pełniejsze poznanie samego siebie.
Medytacje tego tygodnia pomagają rekolektantowi dostrzec nieład własnego życia, odchodzenie od Boga, dynamikę grzechu i niszczącą siłę zła. Człowiek w takim doświadczeniu jest prowadzony ku spotkaniu z Bogiem żyjącym i przebaczającym. Pełne spotkanie z Miłosierdziem Boga dokonuje się w sakramencie pojednania, zazwyczaj obejmującym całe dotychczasowe życie. Ta droga dokonuje się w świetle Słowa Bożego i w klimacie modlitwy, bo najważniejszym prowadzącym i uzdrowicielem jest sam Bóg, który w Chrystusie pochyla się nad człowiekiem.
II Tydzień – droga oświecenia
Po doświadczeniu oczyszczającej mocy Bożego Miłosierdzia, rekolektant szuka pogłębionego spotkania z Jezusem Chrystusem i ustawicznie prosi o dar Jego dogłębnego poznania, aby Go lepiej kochał i naśladował. Chrystusa przyjmuje on odtąd jako swego Pana i Mistrza. Podstawową praktyką modlitewną na tym etapie Ćwiczeń jest kontemplacja życia i działalności Jezusa, tak aby Jego sposób myślenia, odczuwania i postępowania rekolektant czynił coraz bardziej swoim.
Stojącym przed wyborem drogi życia kontemplacje tego etapu Ćwiczeń pomagają zdobyć wewnętrzną wolność i rozeznać drogę, na którą wzywa ich Pan. Osobom, które dokonały już wyboru stanu życia, umożliwiają reformę życia oraz pogłębienie i ożywienie wiary.
III Tydzień – droga zjednoczenia
W trzecim tygodniu kontempluje się życie Jezusa, od ostatniej wieczerzy aż do śmierci na krzyżu i pogrzebu. Teraz rekolektant, po dokonanym wyborze, wpatrując się w umęczonego Chrystusa, uświadamia sobie, że tak będzie często wyglądała jego droga. Zdecydował się jednak na naśladowanie Jezusa we wszystkim, także w krzyżu. Kontemplacje męki Jezusa mają tę wierność potwierdzić i umocnić. Nic bowiem tak nie jednoczy ze Zbawicielem, jak wspólnie niesiony krzyż.
IV Tydzień – droga zjednoczenia cd.
Ignacy kończy swoje Ćwiczenia kontemplacją Chrystusa Zmartwychwstałego. Jest ona logicznym następstwem trzeciego tygodnia. Bowiem tylko ten, kto wytrwa z Jezusem w krzyżu, zazna razem z Nim radości i chwały zmartwychwstania.
Kontemplacja Jezusa zmartwychwstałego ukazuje, że ostatecznym celem ludzkiego życia jest udział w wiecznym szczęściu Boga. Świadomość tego pozwala nam zachować nadzieję i wewnętrzny pokój w chwilach prób i przeciwności życiowych.
Na zakończenie rekolekcyjnej drogi św. Ignacy proponuje „Kontemplację dla uzyskania miłości”, która jest swego rodzaju pomostem między czasem intensywnej modlitwy a codziennością. Ma ona pomóc rekolektantowi oddać się jeszcze pełniej do dyspozycji Pana Boga. Ma nauczyć go odnajdywania Boga we wszystkich rzeczach. Stąd całe Ćwiczenia kończą się wymowną i piękną modlitwą: „Zabierz Panie i przyjmij …, cokolwiek mam i posiadam”.
—————————————
Tekst zaczerpnięty ze strony: Jezuickie Ośrodki Rekolekcyjne